လူတစ္စုရဲ႕အပူက လူတစ္စုကိုလာဟပ္တယ္
ငါ႕ကိုယ္ေပၚမွာ မီးေတာက္ေတြ တဖြားဖြား
ငါ႕ေသြးထဲမွာ မီးပြားေတြတလြင္႕လြင္႕
ေခတ္တစ္ခုရဲ႕ အရွိန္ထဲမွာ ငါတုိ႕ေမ်ာခဲ႕ၾက
တကယ္တမ္းေျပာရရင္
ငါတို႕ကိုယ္ငါတို႕ ေမွ်ာခဲ႕ၾက
သမိုင္းအေျပာင္းမွာသူရဲေကာင္းေတြ ေပၚလာမွာပဲ
သက္ၾကီးစကားသက္ငယ္ၾကားကတည္းက
ငါတို႕သမိုင္းနံရံမွာေတာ႕ အမွားေတြအထပ္ထပ္ ေရးျဖစ္ခဲ႕ျပီ
စင္ေပၚတက္ခ်ိန္မွာ
စင္ေအာက္ကမ်က္ႏွာခ်ိဳသလား၊ ခါးသလား
၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္စြဲကပ္ခဲ႕တဲ႕ ၾကပ္ခုိးေတြဟာ
ေခါင္းထဲမွာ ျပည္႕ၾကပ္ကုန္ျပီ
ဒီလက္ေတြနဲ႕ ဒီလက္ေတြကိုကမ္းခဲ႕ၾက
ျပီးေတာ႕ ဒီလက္ေတြနဲ႕ပဲ ၀ါးကူထိုးခဲ႕
အဖတ္ဆယ္မရေတာ႕တဲ႕ ဒီတြင္းနက္ေတြထဲမွာ
ဦးေႏွာက္ေတြလည္းယိုစီးက်ေပါ႕
စီးေမ်ာျပီးရင္းစီးေမ်ာခဲ႕တာ
ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္မွ ပိုးဖလံေတြျဖစ္မွန္းသိရေတာ႕တယ္
မီးေတာက္ေတြကေတာ႕ အခုထိလွပေနတုန္းပဲ…….။
ေႏြသူရ
၀၆၊၀၁၊၂၀၀၉